Say hello to the policestation!

Ik ga maar gewoon proberen dit per week bij te houden want dat verslag van vorige week was me iets teveel denkwerk. Het was een chaotisch weekje op stage. Maandag hadden Martine & Lotte hun eerste werkdag maar natuurlijk was er nog geen planning. Emily gaf ze wat leeswerk mee en doopte mij snel om tot “Chef Volunteers” zodat ze zelf door kon met haar taken. Allemaal leuk en aardig maar als ik niets voorbereid heb sta ik daar ook met m’n bek vol tanden… Anyway ik heb ze maar even verteld hoe het hier allemaal werkt en dat je jezelf de eerste weken vooral aan het aanpassen bent. De rest van de dag was het erg gezellig op kantoor en hebben we de middag nuttig besteed door een weekendtripje te boeken naar Hermanus met z’n vijven. Het is nu namelijk DE tijd om walvissen te spotten…. Dinsdag had ik dan eindelijk de beloofde rondleiding in de townships, want alle stagiaires en vrijwilligers zijn er nu, maar Zuid-Afrika zou Zuid-Afrika niet zijn als dat last-minute ook nog even veranderd werd. Het werd 1 township ipv 3, Kayelitsha, het Youth Centre waar ik de evaluaties ga doen ( jaa dat begint morgen ipv twee weken geleden ;) ) zit daar ook dus ik was er al een paar keer geweest. We zijn bij de eerste afslag Kayelitsha ingereden dus ik heb weer van alles gezien, nog steeds kijk ik mijn ogen uit, het is zo vreemd om steeds de twee verschillende delen van Kaapstad te zien. Ik noem het voor mezelf Kaapstad 1 & 2, één is het gewone centrum waar wij wonen en leven en Kaapstad twee zijn de townships waar ook alles aanwezig, bushaltes, taxi’s, ‘restaurantjes’, supermarktjes, scholen, kappers, elektronica winkels, etc. Niet teveel bij voorstellen, het is allemaal gemaakt van golfplaten of containers, de koelkasten en gasfornuizen for sale staan gewoon buiten, de restaurantjes zijn de ‘braaien’ of een vette hap uit een verroeste caravan. Kayelitsha heeft zelfs een driving school! Ik ga m’n best doen om foto’s hiervan te maken maar wij mogen nog niet alleen door de townships lopen en vanuit een rijdende auto is het nogal lastig. Die dinsdag zijn we naar het Youth Centre geweest, naar de kliniek en naar twee huizen van een community mothers. De kliniek heeft meerdere functies, de hele dag is het een drukte van belang met mensen die wachten op een dokter/verpleegster. Aan afspraken maken doen ze hier niet dus het is meestal een dagtaak om geholpen te worden in de kliniek. Daarnaast is het ook een voorlichtingscentrum waar iedereen met alle vragen terecht kan. Er heerst hier nog altijd een taboe op HIV en vooral de mannen willen het verbergen voor de gemeenschap als ze HIV positief getest zijn. Vrouwen komen bijvoorbeeld met vragen hoe zij aan hun besmette echtgenoot kunnen uitleggen dat het dragen van een condoom een echte must is en dat het geen schande is dat je er een draagt zonder dat er een knallende ruzie ontstaat…
Toen ik het huis zag van één van de community mothers moest ik wel even slikken. Mijn slaapkamer thuis is nog groter dan heel haar huis… En dan te bedenken dat dit het goede gedeelte van de township is en dat zij hier elke dag 25 kinderen via Yabonga verwelkomt, voor ze kookt, liefde geeft, danst, lacht, zingt en helpt met huiswerk. RESPECT.

Dinsdagavond zijn we met 2 andere meiden de Moonlight Mass gaan fietsen, elke maand tijdens volle maan is deze fietstocht. Ooit begonnen als grapje op Twitter maar dat liep helemaal uit de hand, in positieve zin. Tegenwoordig fietsen er op deze avond ongeveer 2000 man 10km door Kaapstad.
Lekker last-minute opzoek naar een fietsverhuur die nog open was, twee uur voor het begon, maar met de hulp van het vrouwtje achter de receptie hadden we er vrij snel eentje gevonden dus toen kon ons fietstochtje beginnen. Normaal gesproken zie je hooguit een verdwaalde fietser in de stad en nu zag je niets anders dan fietsers, lachen! Fietsen is hier volgens mij nog gevaarlijker dan autorijden, veel mensen hadden al moeite om op hun fiets te blijven zitten en als ze er eenmaal op zaten dan kon je ze, voor je eigen veiligheid, maar beter niet inhalen. Bij het terugbrengen van de fietsen vroeg de fietsverhuurder of het niet te zwaar was geweest… ‘Nee joh natuurlijk niet, wij komen uit Nederland hoor’. Waarop hij zei: weten jullie die eerste stop nog bij de Shell? Daar had ik al een vrouw die uitviel, ze vond het toen al veel te zwaar, kunnen jullie je niet voorstellen hé? Die stop was serieus 10 minuten na de start… wat een watjes hier!! Trouwens, fietsen is niet altijd gevaarlijker dan autorijden… Lotte & Martine hebben sinds afgelopen dinsdag ook een auto en moeten natuurlijk nog wennen aan het verkeer maar bij Lotte is het nog maar de vraag of we levend aankomen op plaats van bestemming. Nee grapje zo erg is het nou ook weer niet.
Donderdag had ik de hele dag een workshop bij Clovelly Country Club, ’s ochtends kreeg ik een smsje van Emily of het ging lukken om daar te komen… Chill, daar ging m’n vertrouwen aangezien we geen tomtom hebben . Van de organisatie had ik een routebeschrijving gekregen van 4 regels dus dat kon toch niet moeilijk zijn?! Half uurtje later was ik er en gewoon in één keer goed gereden, ik verbaas mezelf nog steeds, en stiekem was ik ook wel een beetje trots op mezelf. Masterclass fundraising bij een golfclub dus, zal wel een chique bedoeling zijn dacht ik hé Zuid-Afrika he, staat die man daar gewoon wat te vertellen op z’n afgetrapte all stars in een vervallen ruimte….. Muffins maken kunnen ze hier trouwens wel, mijn god wat zijn die lekker!! De masterclass was niet heel leerzaam (ze lopen hier wat achter op ons) maar wel interessant; ik kwam in gesprek met een vrouw die jaren geleden samen met haar man en twee kinderen naar Kaapstad is verhuisd omdat haar huwelijk in Engeland niet veel meer voorstelde. South-Africa make it or break it, dachten zij. Het huwelijk heeft nog 2,5 jaar stand gehouden, haar ex is weer terug naar Engeland en zij bleef met haar kinderen hier. Ze heeft perioden meegemaakt dat ze moest kiezen tussen elektriciteit of eten maar is nu gelukkiger en sterker dan ooit en heeft alles op een rijtje. Haar kinderen zijn nu weer terug naar Engeland, de een om verder te studeren en de andere wil het leger in. Hoe bijzonder?!

Vrijdag hebben we thuis een tapas avondje gehouden met de meiden, drankjes, hapjes, gezelligheid! Zaterdagochtend waren Lotte, Martine, Valerie & ik om 08.00u al present in de sportschool… Daarna zijn we met z’n alle naar de Old Biscuit Mill geweest in Woodstock. Wat een super leuke markt is dat!! Je hebt er van alles, vintageshops, souvenir winkeltjes, kledingwinkeltjes, maar vooral veel en lekker eten & drinken en een hele leuke sfeer. ’s Middags hebben we heerlijk in het zonnetje gelegen in de tuin, uit de wind en warm dat het was!! ’s Avonds zijn we een hapje gaan eten bij Da Vinci’s, leuk Italiaans tentje en hebben we een dansje gewaagd bij Club 31. Club 31 zit op de 31e verdieping van een bank en heeft echt een heel gaaf uitzicht over Kaapstad. Zondag hadden we niets op de planning staan maar Daan gooide daar even verandering in. Haar Buddha to Buddha armband is gestolen in Club 31 dus zondag moesten we eventjes aangifte gaan doen bij het politiebureau. De vrouw achter het bureau keek ons al met een scheef gezicht aan dat we aangifte kwamen doen van een gestolen armband (ze kennen hier het merk Buddha to Buddha niet) en had zelf ook een zware nacht gehad denk ik want ze bleef maar zuchten en gapen. De verklaring van de aangifte is ook een lachertje; na het al 3x verteld te hebben wilde die vrouw dat Daan het ook nog even op papier schreef hoe die armband nou precies gestolen was, ze las het over en knalde er een stempel op, voegde er een klein briefje aan toe et voilà het politierapport was klaar. Op zich wel handig want een kwartiertje later stonden we alweer buiten en zijn we doorgereden naar het strand, heerlijk! Zondagavond hebben we met z’n alle de left-overs van vrijdag opgegeten aangezien we veel te veel hadden, wasjes gedraaid, opgeruimd en op tijd naar bed oh wat klinkt dat burgerlijk hé!

Ohja vanochtend hebben we ook weer wat meegemaakt hoor, Lotte, Martine & ik moesten wat eerder weg omdat we voortaan elke maandag een Early Morning Workout hebben bij Yabonga onder leiding van die twee. We reden de snelweg op en Martine vond dat de auto een beetje raar aanvoelde en niet echt goed reageerde op het gaspedaal, maarja we hadden haast dus we dachten laten we maar gewoon doorrijden dan kijken we bij Yabonga wel. Nou auto geparkeerd en wat bleek…. Een lekke band waar wij gewoon doodleuk twintig minuten 80km/u mee hebben gereden en wat schade aan de onderkant van de bumper… Vanmiddag komt er als het goed is een mannetje van het verhuurbedrijf om de band te verwisselen :)