Happiest 5km on the planet & The Garden Route

Hallo vriendjes!!

Daar ben ik weer, ietsje later dan normaal maar dat komt omdat we vorige week een weekje vakantie hadden!! Dat klinkt een beetje dubbel want elk weekend voelt hier als vakantie maar het was echt een heerlijke week. Alvast sorry voor dit lange verhaal, ik heb geprobeerd het zo kort mogelijk op te schrijven.

Even terug naar die week ervoor, voor het eerst in lange tijd was er niets aan de hand op maandag. Op het internet na dan, dat werkte nog steeds niet maargoed daar waren we inmiddels wel aangewend. De stageweek was dus ook een beetje lastig, we zijn bezig met de voorbereidingen voor World Aids Day en daar hebben we echt internet voor nodig. Locaties zoeken, caterings bellen, decoratie zoeken, vervoer regelen etc. Emily heeft alleen niet altijd door dat wij zonder internet niets kunnen doen dus dat is af en toe een beetje lastig. Met wat extra coffee breaks en een keertje extra op en neer naar de supermarkt aan de overkant kom je de dag ook wel door. Vrijdag hebben we de ochtend thuis gewerkt ( lees, eerst gesport en toen gewerkt ) want er moest echt het een en ander gedaan worden en dat kon alleen met internet.

En toen was het alweer weekend, dat weekend hebben we het rustig aan gedaan. Zaterdagochtend stond de Color Run op het programma, the happiest 5km on the planet. Voor Daan was het niet The Happiest 5km on the planet want hij begon om 09.00u en dat is natuurlijk midden in de nacht voor die chick. Op het festivalterrein kwam mevrouw er al snel achter dat ze zakjes poeder kon kopen en mensen onder kon gooien nog voor dat we waren begonnen dus toen was ze dat vroege opstaan alweer vergeten. Er hebben meer mensen moeite met vroeg opstaan, Nick & Joris hebben de Color Run volledig gemist dus wij besloten om maar een beetje Color Run mee naar huis te nemen aan het einde. Het balkon van Joris was binnen 5 minuten, blauw, paars en roze en genieten dat die jongen deed. Nick was iets slimmer en gooide snel de deur dicht.
Uiteindelijk zijn wij pas om 10.00u gestart volgens mij, er deden onwijs veel mensen (4000?!) mee dus niet iedereen mocht tegelijk vertrekken. Het was zaterdagochtend vroeg al heerlijk warm en aangezien er ook mensen met kinderwagens tussen liepen hebben wij de Color Run ook maar gelopen, hardlopen schoot toch niet op. Onderweg kwam je nog verschillende stands met kleuren tegen, wij zagen er voor de start al erg kleurig uit dus bij de laatste en lelijkste kleur, rood, hebben we maar een short cut genomen. Tja dan moeten ze de heen en terugweg ook maar niet naast elkaar laten lopen zonder hek ertussen…. Na de Run was er nog een leuk feestje met nog meer kleuren en zijn we nog even gaan lunchen in een restaurantje op de weg naar huis, van al dat rennen krijg je honger héhé. Eenmaal thuis vroegen we ons af hoe we in hemelsnaam al die kleuren van ons lichaam en uit ons haar kregen zonder dat het hele appartement ook vol was. ‘Johh we duiken wel even het zwembad in met z’n allen zijn we zo schoon’. Wij waren inderdaad redelijk schoon, het zwembad daarna ietsje minder. Ik heb nog wel 3 dagen rondgelopen met een felblauwe enkel, schrobben, scrubben en heel vaak douchen wilde maar niet werken.

Zondag, VAKANTIE, werden we opgehaald door onze reisleider voor de 5 daagse Garden Route. Om 08.40u stipt stonden we klaar bij de receptie maar om 09.00u was er nog niemand te bekennen…. Om 09.05u werd ik gebeld dat het iets later werd, het zou nog een half uurtje duren, ze stonden namelijk vast in het verkeer, op zondagochtend… yeah sure. Zuid-Afrikaans uurtje zullen we maar zeggen, om 09.30u zaten we volgens mij pas in het busje. Wiehoeeee op naar de Garden Route!! Dag 1 was van Cape Town naar Struisbaai, ongeveer 260 km. Onze eerste stop was in Hermanus, waar we een paar weken geleden ook een weekendje waren, om walvissen te spotten en wat te relaxen, we hadden immers al 2 uur in de auto gezeten. Misschien wel iets langer want Daan & ik weten zeker dat we omgereden zijn omdat meneer de chauf nog een betaalkaart op moest halen. Anyway, weer springende walvissen gezien maar natuurlijk nét als ik klaar sta met een camera gebeurd er niets, en ja hoor net als ik de camera terug in de tas heb gestopt springt er weer zo’n beest uit het water. Daan nog een keer geprobeerd maar ook tevergeefs. Wel super gaaf om te zien!! Daarna zijn we even gaan lunchen in Hermanus en toen ging onze reis alweer verder! Bierproeverij bij Birkenhead Brewery, 6 verschillende biertjes geproefd waarvan er 3 wel lekker waren… Super mooie locatie trouwens, maarja dat is zo’n beetje alles hier wel. Na de bierproeverij zijn we naar het meest zuidelijkste puntje van Zuid-Afrika gereden waar de Atlantische & Indische oceaan elkaar kruisen, Cape Agulhas, om vervolgens door te rijden naar onze accommodatie voor die nacht, een backpackers dorm. Heel benieuwd wat me te wachten stond want ik heb nooit eerder in een backpackers dorm geslapen maar ohhh wat was het een leuke accommodatie, heel schoon en kleurrijk. Daan & ik hadden overigens wel met upgrade geboekt want met 10 mensen op een kamer slapen ( of hoe dat normaal werkt ) zagen we niet zo zitten dus we hadden heel de week hele leuke slaapkamers met eigen badkamer voor twee personen.
Dag 2, Struisbaai – Sedgefield ongeveer 340 km. Onze eerste stop was bij Zorgfontein voor een Lion Walk. Hoe gaaf is dat, lopen met leeuwen? Na een instructie van ongeveer 10 minuutjes over hoe je je moest gedragen bij de leeuwen kregen we onze wandelstokken om een uurtje met de leeuwen te gaan lopen. In het park wachtten 3 leeuwen ons op, een moeder met 2 kinderen, en 3 begeleiders. Deze leeuwen zijn maximaal 4 jaar oud, als ze ouder zijn is het te gevaarlijk om ze te gebruiken voor de Lion Walk. De leeuwen zijn opgevoed door en met mensen dus de begeleiders konden de leeuwen ook aaien, wij helaas niet. Tijdens het lopen waren de leeuwen heel speels en hoorde je ze ook echt grommen. Zo gaaf om ze van zo dichtbij te zien. Die wandelstokken hadden we overigens niet voor niets mee, dat was ter zelfbescherming mocht een van de leeuwen zich ineens bedenken. Na de Lion Walk stond een kano trip en een hike naar een waterval op het programma. In een kano zit je met z’n tweeën dus daar gingen we hoor, Jut & Jul in een kano, Daan heeft het al een paar keer eerder gedaan dus ik had er wel vertrouwen in dat het ons moest lukken. Niets was minder waar, na 10 minuten hield Daan het al voorgezien want we hadden wind tegen en ja zo had mevrouw er geen zin in. Jammer voor Daan dat ik geen opgever ben en achterin de boot zat dus ze wel moest. Driekwartier later kwamen we aan bij het uitstappunt, wij dachten dat we de natste zouden zijn van iedereen want op de een of andere manier kregen we het voor elkaar dat die peddels een lading water meenamen van de een naar de andere kant van de kano, maar zelfs dat viel mee. Het oudere stel dat ook mee was op de reis (rond de 65) was echt doorweekt, daar vielen die paar spetters van ons gewoon in het niet bij. Op naar de waterval, een hike van 40 minuten, als wij vooraf hadden geweten hoe de waterval eruit zag waren we nog wel een rondje extra gaan kanoën. Waar wij dachten een mega grote waterval te gaan zien bleek in werkelijkheid een klein watervalletje van hooguit 2 meter te zijn, niet echt indrukwekkend, chill man 40 minuten heen & 40 minuten terug.
Dag 3, Segdefield – Oudsthoorn ongeveer 190 km. Dagje vol met activiteiten. De eerste stop was bij de Cango Caves, lekker toeristische rondleiding gekregen met half India in de groep. Volgens mij krijgen Duitsers en Indiërs korting op tickets naar Zuid-Afrika want het stikt er hier van. De Cango Caves zijn honderd jaren oude grotten gevormd door water, best indrukwekkend om te zien. Elke kamer van de grot had een ander soort steen, heel bijzonder want het is gewoon het werk van de natuur. Na de Cango Caves reden we door naar de struisvogelfarm in Oudtshoorn . We kregen een rondleiding door de farm en hadden de mogelijkheid om de struisvogels te voeren en de baby’s vast te houden maarja held dat ik ben met dieren heb ik dat maar gelaten voor wat het was. Daan durfde het allemaal wel aan en toen zij de babystruisvogel vast had heb ik toch maar even snel het vachtje aangeraakt. Once in a lifetime hé :P. Het struisvogel rijden heb ik ook maar gelaten voor wat het was, ziet er wel heel grappig uit en zeker als een jochie van 7 erop zit. De volgende activiteit was een rondleiding door het Cango Endangered Wildlife Ranch, een soort grote dierentuin. Hier hadden we de mogelijkheid om een cheetah te aaien, na een uitleg van 5 minuutjes over ons gedrag in hun territorium mochten we naar binnen. Of we wel even onze zonnebrillen af wilden doen want als een cheetah daarin kijkt ziet hij zichzelf maar dan denkt hij dat het een andere cheetah is en valt hij aan, nou vooruit dan maar. Moet wel zeggen dat ik had gedacht dat een cheetah lekker zacht was maar niets was minder waar, zij hebben een heel stroeve vacht wat iets met de temperatuur in de zomer te maken heeft.
Dag 4, Sedgefield – Sundays River Valley ongeveer 320 km. Dit was een van de leukste dagen van de trip. Early morning, om 05.45u ging de wekker want om 08.00u moesten we bij de Elephant Sanctuary in Plettenberg Bay zijn om met olifantjes te lopen, olifantjes te voeren en om erop te rijden. Het lopen met zo’n enorm beest was al een uitdaging op zich, toen de olifantenman me ook nog vertelde dat ik mijn hand IN zijn slurf moest steken om er überhaupt mee te kunnen lopen moest ik wel even twee keer slikken… mijn hand in de neus van een olifant ieeeel… ‘Ohja heb je tissues bij je?’ Nee waarom? ‘Nou hij kan zijn neus nog weleens snuiten, don’t worry is maar snot’. Dus… Anyway daar gingen we, een slurf van een olifant is trouwens best zwaar, ik voelde serieus mijn triceps. Na 5 minuutjes vond mijn olifant dat hij wel braaf genoeg was geweest en dacht weetjewat ik ga even wat sneller lopen, we liepen ook nog eens bergafwaarts dus ik voelde dat beest al komen en die man bleef maar roepen doorlopen, doorlopen, doorlopen. En ja hoor als kers op de taart, vond mijn olifant het nodig zijn neus te snuiten, en een lading snot dat eruit kwam, heel mijn rechterbeen zat onder de zooi. Die man lachen en zeggen dat het maar water was en dat het wel opdroogde. Ja het droogde op maar wel zwart….. (lang leve Ariël!!) Na het lopen lieten ze even wat kunstjes zien, het waren er overigens drie, heel leuk om te zien dat ze gewoon kunnen luisteren naar hun begeleiders. Daarna mochten we ze voeren, gewoon grote stukken pompoen in de slurf gooien et voilà het heeft gegeten. Heel leuk om te doen!! Na het voeren was het tijd om op een olifantje te rijden, nou zijn het in Zuid-Afrika geen olifantjes maar hele olifanten. Echt mega groot. Volgens Daan nog groter dan in Thailand. Het opstappen moest dan ook vanaf een verhoging, vet leuk zo’n rondje op een olifant! Na de Elephant Sanctuary stond de Bloukrans Bungy Bridge op het programma, joeehoeee finally!! Hier keken Daan en ik al naar uit vanaf onze aankomst hier zo ongeveer. World’s Highest Bungee Bridge, been there done that! Oh mijn god wat was dat gaaf!! 3,2,1 BUNGEE… 216 meter vrij naar beneden vallen KICKEN. Het was wel een heel klein beetje jammer dat ik totaal niet zenuwachtig was en het helemaal niet spannend vond, ik had gehoopt dat het voelde alsof je te pletter zou vallen maar daarentegen dacht ik tijdens de sprong alleen maar: ohhh wat cool, oohh wat is dit gaaaahaaaaf!! Ohh wat VET. Na de bungee jump reden we door naar Tsitsikamma National Park voor een lunch en een hike, we hadden niet genoeg tijd om heel de hike te doen maar wel genoten van het heerlijke uitzicht daar. Jongens Zuid-Afrika heeft echt zoveel mooie plekjes. Op de terugweg kwamen we ein-de-lijk de beroemde baboons tegen, met hun lekkere roze billetjes naast de weg, onze reisleider attendeerde ons er nog even op om ramen en deuren gesloten te houden want die beesten zijn slim genoeg om een deur te openen en gezellig bij je in de auto te komen zitten. De accommodatie voor deze nacht was ook echt mega leuk, een citrusfarm met allemaal kleine huisjes waarin backpackers kunnen verblijven, ik vraag me af of echte echte backpackers hier zouden verblijven want in mijn ogen is hij daar iets te luxe voor… Daan en ik hadden een super leuke kamer met uitzicht op de sinaasappelbomen. ’s Avonds heb ik voor het eerst Bobotti op, een typisch Afrikaans gerecht en oh mijn god wat was dat lekker!! Ik wil meer!!
Dag 5, Addo National Park – Port Elizabeth. Wekkertje op 04.45u want om 05.15u vertrokken we richitng Addo National Park voor een sunrise Game Drive om 06.00u. Zeker in deze tijd van het jaar, als de temperatuur tussen de 25 en 30 graden is, is het beter om een sunrise game drive te doen dan een afternoon game drive om dat de dieren dan nog niet in de schaduw liggen. De game drive zou twee uur duren en er was een kleine kans dat we olifanten zouden zien, daar was het zo vroeg in de ochtend nog te koud voor en leeuwen zien zou ook een kleine kans zijn want er lopen er maar 9 in het park rond en dat park is groot, heel groot. Hoppakee jeep in en dieren spotten maar, het eerste halfuur hebben we niet veel meer gezien dan groene bosjes (wel mooi groen) en wat schildpadden . Wat later zagen we zebra’s die recht voor de auto overstaken, kudu’s (lijkt op een hert), een olifant in de verte en yellow monkey’s. Daarna besloot onze chauffeur om naar het gedeelte te rijden waar de rangers ‘s nachts leeuwen hadden zien vechten want als het goed was waren er daar nog twee aanwezig. Niets was minder waar, twee mannelijke leeuwen, zo gaaf!! Een van de twee kwam recht op de auto afgelopen, tot 1,5 meter ervoor, wat een gaaf en mooi beest met zijn manen net de Lion King maar dan echt! Na deze game drive hebben we met onze reisleider nog een game drive gedaan, weer olifanten gezien, deze keer liep er eentje op de auto af, Daan en ik zeiden nog tegen elkaar nou ben ik toch benieuwd wat er gaat gebeuren, de auto bleef op zijn plek staan en de olifant liep er keurig langs af… Verder kwamen we nog een onderdeel van de Lion King tegen: POEMBA, wat een lachwekkende beesten zijn dat. Lopen echt precies hetzelfde als in de Lion King, te leuk!! We hebben nog mestkevers gezien, genietend van de olifantenpoep, buffels, nog meer olifanten inclusief baby olifantjes, nog meer kudu’s ook met baby’s en wat vogels maar die vielen een beetje in het niet bij de andere beesten. We hebben ook nog gezocht naar een cheetah, er lopen serieus twee cheetah’s in dat hele park maar een auto die ons passeerde had een cheetah gezien dusja ga maar even kijken bij dat punt. Yo die beesten kunnen rennen als een malle dus een kleine kans dat die nog op dezelfde plek zit maargoed, let’s go! Half uur later nog geen cheetah gezien, dus toen zijn we maar doorgereden naar Port Elizabeth. De drop off van Daniëlle en mij. We hebben heerlijk geluncht aan het water met uitzicht op wat surfers, de ‘beroemde’ boulevard gezien en de haven. Omdat onze vlucht pas om 20.30u ging hadden we nog heel wat uurtjes te vullen vanaf 12.00u. Port Elizabeth is niet heel geweldig en volgens een receptioniste in een hotel ook niet veilig als je niet weet waar je naar toe wilt dus zijn we naar een winkelcentrum gegaan. Daan en ik maar besloten om naar de kapper te gaan, het moest er toch een keer van komen…. Laten we het erop houden dat ik mijn kapper in Nederland op dat moment wel even mistte. Eenmaal aangekomen op het vliegveld hebben we nog wat gegeten en gewacht tot we konden boarden, om 20.25u was er nog niemand aan het boarden dus ik ging maar even poolshoogte nemen.’ Ja uhmm nee, uhmm ja het vliegtuig is er nog niet daar wachten we op’. Om 20.40u kwam er op het scherm delayed 21.35u te staan maar waarom geen idee. Om 20.50u dacht iemand misschien moet ik even iets omroepen, slecht weer in Johannesburg dus het vliegtuig kon nog niet vetrekken en ja daar wachten we nog op. Blijkbaar waren de vluchten van en naar Johannesburg al de hele dag vertraagt maar Zuid-Afrika he daar denken ze niet vooruit. Eindelijk zaten we in het vliegtuig voor een 1 uur en 40 minuten durend vluchtje, zat er een iets dikkere meneer achter ons die niet in z’n stoel paste, hilarisch gezicht. Zijn buurman was er iets minder blij mee. Eerlijk is eerlijk, het was een klein vliegtuigje. Op Cape Town International Airport stonden Martine & Lotte ons op te wachten, Lotte bij Martine op de nek met een bordje: Welcome home Wilfred & Albertus, toppers die meiden. En toen zat helaas de safari trip er alweer op, ik heb genoten, maar niet getreurd het leven is hier veel te leuk!! Vrijdag was ik nog lekker vrij dus kon ik ein-de-lijk weer naar de sportschool, heb ik wat wasjes gedraaid ( nouja dat was de bedoeling, het werd er eentje want één van de twee wasmachines is nog steeds kapot, dat is nu al zo’n twee weken….) en in de zon gezeten. Vrijdagavond waren Daan en ik wel weer toe aan wat vitamientjes dus hebben we voor de verandering gekookt in het weekend. Zaterdag heb ik lekker aan het zwembad gelegen met Valerie, die was ook helemaal gesloopt van de week ervoor, haar ouders waren op bezoek, en aan het eind van de middag ben ik naar de golfbaan gegaan om een drankje te doen met Irene & Willem, de ouders van fleur, die zijn hier voor twee weekjes. Het was echt heel leuk om ze weer even te zien!! En de schatjes hadden wat spulletjes voor me meegenomen, mijn verjaardagscadeau (alvast, dan kan ik er hier nog gebruik van maken wiehoee )van mama en axel, een grapje van Deem en chocoladepepernoten, jammie!! ’s Avonds hebben we met een aantal een hapje gegeten bij The Crypt, een oude kerk, lekker en gezellie!! Zondag zijn we met z’n allen naar het strand geweest, heerlijk liggen bakken. Oké het was misschien wel een beetje te heet, 32 graden en geen wind maar ik mag niet klagen.

Nu ik dit typ zit ik gewoon weer op kantoor en ook dat is leuk maar realiseer ik me dat er nog maar 7 weken over zijn… de tijd gaat zo zo snel!