Eerste week backpacken

Ola!

Daar gaan we dan... Backpacken! Aangezien het thuisfront me nogal relaxed vond en zich af begon te vragen of ik überhaupt wel ging backpacken en niet gewoon 4 weken met mijn luie reet ergens op het strand ging liggen zal ik even toegeven dat er heus wel momentjes zijn geweest dat ik dacht wat ga ik eigenlijk doen? Weet ik wel waar ik aan begin? Maar die gedachtes waren ook snel weer weg; iets doen wat ik nog nooit gedaan heb. ZIN IN. En ik vond ook gewoon dat ik minimaal 1 keer in mijn leven gebackpacked moest hebben.

Die backpack inpakken ging verrassend makkelijk, in eerste instantie dacht ik hoe the hell krijg ik dit allemaal in dat ding gepropt (en ik had echt niet veel klaargelegd) maar wonder boven wonder paste alles erin én heb ik zowaar nog ruimte over ook. Zelfs mijn mijn stijltang ligt nog gewoon op de badkamer. Én mijn backpack is lichter dan die van Fleur #winning. Stiekem vraag ik me natuurlijk wel af of ik alles heb meegenomen maargoed dat zijn zorgen voor later en in Zuid Amerika verkopen ze ook een heleboel ;)

We zijn er hoor! Prima vluchtje gehad, lekker wat filmpjes gekeken, wat geslapen en daar waren we. Op het vliegveld stond een mannetje ons op te wachten om ons naar het hostel te brengen. Hier geven ze trouwens niet zo veel om hun auto's want, echt waar, elke auto die je ziet zit vol met deuken. We stonden er dan ook niet van te kijken dat onze chauff ook even een klein botsinkje maakte. Best handig dat Fleur een woordje Spaans spreekt , heeft ze onderweg ook meteen even opgekrikt want chauffie sprak geen Engels.
We hebben twee nachten in Lima geslapen en dat was ook meer dan genoeg. Het is een grote stad maar niet super mooi (dat het grauw en bewolkt was kan hier natuurlijk mee te maken hebben). We hebben met het openbaar vervoer even de spots bezocht, ik ben er nog niet uit of dat er een maximum aan het aantal personen in de bus zit... Meevaller is wel dat ik, vergeleken met de mensen hier, groot ben dus gewoon over al die mensen in de bus heen kon kijken. Lima is een culinaire hoofdstad en daar zijn we het wel mee eens, ook al was het op een lokale foodmarket (waar we op 2 anderen na de enigste toeristen waren) we hebben echt te lekkere cevizche op. Cevizche is vis gegaard in limoensap, zo zo lekker en zo vers.
Na Lima zijn we met de bus in 5 uurtjes doorgereisd naar Paracas, totaal anders! Schattig klein dorpje met veel vissers bootjes en een strandje. Het hostel waar we sliepen was ook super leuk en had zelfs een zwembadje. Twee nachtjes hier verblijven was dan ook echt geen straf. Van dat zwembad hebben we overigens geen gebruik gemaakt want toen we dat wilden doen was het vol. Maar niet getreurd we hadden al een 4 sterren hotel gespot verderop en Fleur heeft ervaring met poolcrashen sinds vorig jaar dus we besloten daarheen te gaan. Fleur regelde even twee handdoeken bij de handdoekenman en daar lagen we dan, even aan de 'tan' werken. Backpacken is zo slecht nog niet ;)

We hebben niet allemaal maar op onze luie reet gezeten in Paracas. De eerste dag hebben we quads gehuurd en zijn we met een gids Reserva Natural de Paracas ingegaan. Heel gaaf, we hadden een tour later op de middag waardoor we de enige waren in de woestijn. De dag erna zijn we s ochtends naar de Islas ballestas eilanden gevaren, heerlijk wakker worden. We kregen wel te horen dat er een grote kans was dat je werd ondergescheten door de vogels omdat er zoveel zitten. Bij mij was dat al gebeurd in Lima, zo erg was het achteraf niet want blijkbaar wordt je dan rijk. Nou kom maar op. Fleur werd ondergescheten op het bootje dus ik ben benieuwd wat ons te wachten staat. Naast de vogels zouden we ook zeehonden en pinguïns gaan zien. Google spreekt dus mooi niet de waarheid hè want met pijn en moeite hebben we twee pinguïns zien lopen, zeehondjes waren er genoeg.
In Paracas hebben we bij een plaatselijk reisbureau, één van de 100, ook het volgende deel van onze reis geregeld. Een Nederlands sprekende vent uit Breda (Lars) hielp ons, in eerste instantie dachten we super chill kunnen we alles in ieder geval regelen zoals we het willen. Maar meneer was niet zo goed in luisteren, verhalen vertellen daarentegen kon hij heel goed. We hebben heel z'n levensverhaal gehoord en zouden voor geen goud met hem willen ruilen. Tijdens het 'regelen' van onze trip nam hij ons even mee naar de buren om Pisco te proeven, DE likeur van Peru. De pure variant is echt niet te drinken, heeft iets weg van tequila, gelukkig vond Lars het geen probleem om alles wat ik niet lustte op te drinken. We denken dat ie misschien wel alcoholist is want volgens hem is heel de dag door drinken echt niet vreemd in Peru (zijn collega deed daar niet aan mee maargoed) De cream varianten van Pisco zijn best wel lekker.
Uiteindelijk nam een Peruaanse collega, Charlie, het van Lars over, hij heeft ons top geholpen. Peruaanse mensen zijn zo vriendelijk en alhoewel ze amper Engels spreken, heel behulpzaam. En als Fleur op haar beste Spaans wat probeert te regelen zijn ze nog vriendelijker en behulpzamer.

Na Paracas was het tijd voor huachacina, een oase in de woestijn. Echt heel vet om te zien. Twee uurtjes in een busje met een bijna doodervaring waren we er. Snel ingecheckt en weer door: winetasting. Hele mooie wijngaard, de wijn zelf was alleen iets minder. In Peru drinken ze vooral veel zoete wijnen, de droge wijnen is bijna allemaal import en echt duur. Je betaald minimaal €7,- voor een glas. Later in de middag hadden we een sunset tour buggy rijden en sandboarden in de woestijn. Het boarden in de sneeuw gaat ons beter af dan in het zand maar ook dit was leuk. We hebben een nachtje geslapen in huachacina, in het banana hostel. Het leukste hostel tot nu toe en het lekkerste ontbijt. Geen wit brood en jam maar witte broodjes met scrumbled eggs en een vers sapje. Zwembadje erbij, rond barretje in het midden waar iedereen gezellig zat, van s ochtends tot s avonds, daar hebben we de tweede dag dan ook heerlijk zitten borrelen met gezellig mensen from all over te world. Toen was het moment toch echt daar en moesten we eraan geloven... De busrit van 17uur naar Cusco, 17 uur.... Dat is gewoon 4 uur langer dan onze vliegreis. Maar het viel alles mee, de bussen die ze hier inzetten voor langere reizen zijn geen bussen waarmee je vanuit Nederland naar loret de mar zou gaan. Nee wij hadden brede stoelen die voor 3/4 plat konden, een eigen tv'tje en een steward die ons eten en drinken gaf. Eigenlijk net een vliegtuig. De taxi die ons naar het busstation bracht was een tuk-tuk, daar stikt het van in Ica en huachacina, zie je het al voor je? Wij twee, twee backpacks en twee rugzakken achterin een tuk-tukje? Peruanen zijn trouwens niet vies van toeteren, echt heel de dag door drukken ze op de claxon.
Eenmaal aangekomen in Cusco zijn we met de taxi naar ons hostel gegaan, het hostel was het eerste wat Charlie voor ons geregeld had. Opluchting! Dat was zo goed als goed gegaan, er moest alleen even een klein belletje gepleegd worden.. Cusco ligt op 3400 meter hoogte en ze raden aan om de eerste dag rustig aan te doen, dat hebben we dan ook gedaan. Het was onafhankelijkheidsdag en volgens Lars was dat net als koninginnedag... Je kan wel merken dat die Lars al in geen jaren meer in Nederland is geweest want van de feestdag was bar weinig te merken. Cusco is wel een stuk toeristischer dan Paracas en huachacina. Fleur had s middags wat last van haar ademhaling en ik kreeg s avonds lichte hoofdpijn. Dat vond ik een goeie reden om meteen even de coca thee uit te proberen. Coca thee is thee met bladeren, van die bladeren wordt uiteindelijk cocaïne gemaakt. De thee heeft niet heel veel smaak maar is ook zeker niet vies. Die avond zijn we vroeg naar bed gegaan en de volgende ochtend hadden we nergens last van. Wederom een upgrade van het ontbijt, vers fruit, arabica broodjes, natuurlijk jam, en een kleine pancake. De koffie is niet echt om over naar huis te schrijven maar sommige cafeetjes hebben café americano en dat is dan even echt genieten! S ochtends hebben we over de markt gelopen en twee heel leuke mutsen gescoord voor €3,- per stuk. Die schijnen we nodig te hebben in Bolivia. Fleur was druk met het zoeken van een vrouwtje met een alpaca om mee op de foto te gaan. Voor die foto's moest natuurlijk wel betaald worden. S middags hebben we, na echt een super lekkere lunch bij een tapasbar mét lekkere wijn (eindelijk), de hop on hop off bus gepakt als echte toeristen en zijn we helemaal naar boven gereden waar een groot beeld van Jezus Christus staat en waar je een mooi uitzicht over Cusco hebt. Onderweg kwamen we weer alpaca's tegen. Fleur als een kind zo blij. Ik heb m'n angst overwonnen en er ook maar een selfie meegemaakt. S avonds hebben we in een peruaans / Italiaans tentje gegeten waar de ober verliefd werd op Fleur haar blauwe ogen, die zijn hier echt populair trouwens, en vervolgens bij ons aan tafel bleef zitten.

Dit verhaaltje typ ik in een busje onderweg naar de Inca jungle trail, it's a bumpy ride, de helft van de tijd rijden we op onverharde wegen. Als dat maar goed gaat met 16 mountainbikes bovenop het busje.... Voor dat we vertrokken kregen we een korte briefing van de gids; we slapen in een basic hostel en er is waarschijnlijk geen warm water voor de douche. WA FIJN, we gaan vandaag mountainbiken en raften en 's nachts is het onder nul.... Joeeee back to basic.

Oke we moeten eerlijk zijn, we zijn tot de conclusie gekomen dat we geen diehard backpackers zijn. We slapen meestal in een 'private room' (soms zelf met een badkamer eraan vast) en maar heel soms in een dorm (met meerdere mensen op een kamer, bijvoorbeeld met de Inca jungle trail) en onze dagelijkse activiteiten doen we ook gewoon op onze manier; we zijn tenslotte op vakantie.

Wij hebben trouwens het Brabants kwartiertje, hier hebben ze minimaal het Peruaans half uurtje. Maar een uur later kan ook gewoon hoor! Fleur is er nog steeds niet helemaal aan gewend.

Door al die busritten zien we trouwens wel veel van de natuur. Die echt wel mooi is om te zien. Van de stad naar een dorp, naar de woestijn, naar de bergen. Momenteel zitten we dus in de bergen en af en toe is er een top met sneeuw. De bergen hebben hier een heel andere structuur dan in Europa, veel ronder en meer kleuren.
Verder zijn de daken op de huizen in Peru meestal van golfplaten, (er zijn er ook gewoon met dakpannen hoor) hebben veel huizen de bovenverdieping nog niet afgemaakt (wij denken dat het geld op was) en lopen er veel zwerfhonden over straat.

Zo dit was het wel voor even, we doen, zien en maken zoveel mee in korte tijd dat het lastig is om het allemaal op te schrijven maar zo hebben jullie een idee.

Wij gaan back to basic, ciao. Dikke kans trouwens dat dit bericht pas online staat als we alweer in Cusco zijn want m'n telefoon heeft geen service.

Liefs, Fleur en Jody