Turning 21 & Robben Island

Goedemorgen!

Wat een heerlijk weekend was dit!! Maar eerst maar even de werkweek, we zijn dus bezig met het organiseren van de World Aids Day, gaat allemaal goed en waarschijnlijk halen we het qua tijd ook nog dus dat is fijn. Mijn onderzoek wat ik voor school moet uitvoeren staat nu op een laag pitje en ik heb wat weinig informatie maar ik hoop dat ik dat volgende week even recht kan trekken want 12 december moet ik de concept versie al inleveren…. Voor de WAD waren we afgelopen vrijdag even bij Fabric World om te kijken of we wat stof voor de decoratie gesponsord konden krijgen. Het is net of je in een Arabisch land bent, al het personeel heeft van die lange gewaden aan en een hoedje op. Er heerst een beetje een aparte sfeer maargoed. Jammer genoeg waren ze niet zo vrijgevig en kwam de man die ons hielp gewoon met een aanbieding aan, de korting die we eventueel konden krijgen was maarliefst 2 rand per vierkante meter maar wel op een andere stof en die was weer 2x zo duur als de aanbieding…..

Zaterdag was ik jarig en ik wist al dat ze van alles aan het regelen waren maar niemand had iets los gelaten… En ik HAAT verrassingen dus dit was wel zo vervelend. Afgelopen week werd het nog erger want toen moesten er natuurlijk dingen vastgelegd en gecheckt worden en ik vond het allemaal niet zo grappig meer. Iedereen had dat natuurlijk door en begonnen vervolgens grapjes te maken over dingen die ik zou krijgen, ‘ jaaa er komt een stripper, zo’n dikke neger’, ‘nee oke geen stripper maar je krijgt wel een bodyshot bij een neger’, ‘oh Jo jij bent zo hard de lul dit weekend, letterlijk trouwens ook, echt zo’n dikke vette neger hmmm’, ‘je wordt maar 1x 21 he dat weet je’. Hou op hou op alsjeblieft dacht ik de hele tijd.
Anyway, even terug naar vrijdag. Vrijdag lag de stroom er alweeeeeer af, dat was al de 4e keer die week. In Kaapstad kan alles hé…. Zonder aankondiging knallen ze de stroom er voor 3 uur af op bepaalde tijden in bepaalde delen van de stad en dat noemen ze dan: load shedding. Loadshedding is een laatste redmiddel om de ineenstorting van het elektriciteitssysteem in het hele land te voorkomen. Waarschijnlijk kennen ze hier geen noodaggregaten mocht de stroom serieus een keer uitvallen. En net in ons deel haalden ze de stroom er vorige week af van 18.00u tot 20.30u, je kan geen fijnere tijd bedenken wel? Koken zat er niet in, wat jammer nou, dus Val en ik zijn een hapje gaan eten bij ZenZero in Camps Bay, heerlijk gegeten met een fijn uitzicht… de oceaan en het strand! Die avond was ik mooi om 23u naar bed gegaan, het is namelijk een gewoonte geworden dat degene die jarig is om 00.00u wakker gezongen wordt door de rest maar ik hou daar niet zo van dus ik dacht slim te zijn en gewoon te gaan slapen. Maargoed daar dacht de rest anders over, in eerste instantie dacht ik dat het bij Valerie, Martine en Lotte zou blijven want de rest was naar het casino… (zij stonden overigens met veel kabaal aan de deur, het is een wonder dat de deur niet kapot geslagen is, Dieuwertje (ons huisgenootje) was hier wat minder blij mee want ook zij lag al te slapen maar werd wakker van het gebonk dus ging de deur maar open doen) en die kwamen heel rustig mijn kamer binnen met een taart en een kaarsje maar niets was minder waar want de rest was uiteindelijk niet meer naar het casino gegaan dus ook die stonden binnen. Wel heel lief hoor!!
Het enige wat ik voor zaterdag wist was dat ik om 12.30u klaar moest staan voor Daan en niet mocht eten, tactische tijd van Daan; kon ik gewoon lekker sporten ’s ochtends en zij uitslapen. Wat was ik blij dat ik die ochtend kon sporten!! Daan nam me mee in de auto en reed richting Woodstock, ik dacht nog wtf gaan we hier nou weer doen?! Maar toen we iets verder reden viel het kwartje, The Old Biscuit Mill is in Woodstock en daar zit restaurant Test Kitchen, Zuid-Afrika’s beste restaurant en nummer 48 van de wereld. Ik zei nog tegen Daan: als ik denk wat het is dan ben je echt gek. Ja hoor, parkeerplaatje gevonden achter the Old Biscuit Mill dus we konden lekker gaan lunchen. De reservering had Daan overigens al 3 maanden geleden gemaakt… Ze wilde in eerste instantie dineren maar dat ging niet meer op 22 november.. Voor de lunch was er nog wel een plaatsje. Eenmaal binnen leidde de gastvrouw ons naar onze tafel, we mochten aan de bar plaatsnemen met uitzicht op de open keuken maar Daan was het daar niet mee eens… Ze wilde een tafel. ‘Als je een tafel wil had je dat bij de reservering moeten vermelden mevrouw, nu is dit voor jullie’ Oké… Toevallig kwam er achter ons een stelletje binnen die graag aan de bar wilde eten dus zijn de reserveringen omgewisseld. We hebben genoten van een heerlijke 5 gangen lunch met een super lekkere wijn. Jeetje wat was het lekker en wat een super lieve verrassing van Daan!! Na de lunch reden we terug naar huis en hebben we heerlijk in het zonnetje aan het zwembad gelegen want het was namelijk strakblauw, 30 graden, geen wind en bloody hot! Beetje gek was het wel want normaal is het natuurlijk winter op mijn verjaardag. Aan het zwembad gingen de grapjes weer lekker door, het enige wat ik toen wist was dat ik om 20.30u weer klaar moest staan in een jurkje want dan zouden we de taxi pakken. Maar wat viel er om 18.00u weer uit? Juist ja de stroom…. Hele snelle douche gepakt met flashlight aan, buiten opgemaakt met het laatste licht maar gelukkig deed om 20.00u de stroom het weer en kon snel de stijltang in het stopcontact. Joepie!! Valerie Martine en Lotte hadden ook nog een cadeautje voor mee, een setje douchegel en bodylotion van The Bodyshop en een cadeaubon van Melissa’s een heel schattig lunchtentje in Waterfront. Eenmaal in de taxi wist ik nog steeds van niets, nouja dat we naar Seapoint gingen want meneer de taxi chauffeur was de slimste niet dus Val baalde als een stekker want die dacht ja nu weet ze het sowieso. Maar ik wist het niet, ik dacht namelijk aan een ander restaurant in Seapoint, we reden naar NV-80 dat mega lekkere restaurant van volgens mij twee weken geleden. Heerlijk gegeten, deze keer een stuk zalm in plaats van de beroemde beef fillet. We hadden maar een dik uur om te eten volgens de planning en Val en Daan zaten een beetje in de stress, na het eten liepen ze omstebeurt weg en toen dacht nog, neeheee wat nu weer, alles ging nog goed, niets gek hoeven doen ffjieeeuw. Nadat we de rekening hadden betaald liep ik met de meiden naar beneden en ze lachten allemaal al een beetje sneaky, de jongens stonden inmiddels al buiten, maar nog steeds had ik niets door. Totdat ik buiten kwam want daar stond een limousine klaar….. Oh no way dit meen je niet? Moet ik hierin??!! ‘Jaaaa Jo dat moet, je bent jarig en maar 1x 21 hophop’. Wat leuk!!!! Buiten stonden er ook vet veel mensen te kijken naar dat ding en wie erin gingen, heel grappig. We hebben een uurtje rondgereden, o.a. via Camps Bay en Longstreet en toen werden we afgezet bij Club 31. Onderweg werden we opgehouden door de politie, alcoholcontrole en even tellen hoeveel mensen er in de limo zitten… Oeps 11 en er mochten er maar 10 in….. Onze chauffeur vertelde dat hij rechtstreeks naar de eindbestemming reed dus dat er niets aan de hand was, omdat de politie hier zo druk is reden ze met zwaailichten en al achter ons aan om zeker te weten dat we echt in 1x naar de eindbestemming reden. Lachen zo’n politie escort! Daarna hebben we nog een leuke avond gehad in Club 31. Kortom, heerlijke dag, heerlijke avond, heerlijke verjaardag en super lief van iedereen! Zondag had ik voor de verandering ingepland om uit te slapen, dat doe ik hier serieus nooit. ’s Middags stond Robbeneiland op de planning, ik zou samen met Stijn gaan want waren de enigste twee die nog niet zijn geweest maar meneer had iets te veel last van de avond ervoor dus haakte af. Mannen….watjes! Vervolgens ben ik met me, myself and I naar Robbeneiland gegaan, het kaartje had ik toch al, niet heel indrukwekkend maar wel heel interessant om te zien. Ik kreeg een rondleiding over het eiland per bus en een rondleiding in de gevangenis door een ex gevangene, cool he maar een beetje gek was het wel. Die beste man zei ook een paar keer: mijn thuis en daar bedoelde hij dus de gevangenis mee. Tijdens de bus stop was er één stop met een kapel, hier kan je trouwen op Valentijnsdag, jaarlijks doen zo’n 5 stellen dat. Binnen in de gevangenis zag ik de gezamenlijke cellen en de cel van Nelson Mandela waar hij 18 jaar heeft gezeten, die cel is volgens mij 1 bij 1, echt heel klein, bizar gewoon. Je kan je bijna niet voorstellen dat iemand daar 18 jaar heeft kunnen leven, zonder bed trouwens want op de grond lagen alleen wat dekens…. In de haven ligt de Blouberg boot nog waarmee de gevangen naar Robbeneiland werden vervoerd.(Foto’s volgen nog want ze staan nog op mijn camera) ‘s Avonds stond er pizza eten op de planning maar de brakke koppen hadden weinig zin om weg te gaan dus Val en ik zijn lekker met z’n tweetjes gegaan. Dit keer naar Col Cacchio, vergeet Da Vinci’s, dit waren echt de allerlekkerste pizza’s van Kaapstad. Nieuwe favoriet!!