Wereld van verschil, leven in de townships

Super leuk om al jullie reacties te lezen op mijn blog!! Als alles mislukt later kan ik het misschien wel overwegen een boek te schrijven… stelletje grapjassen. En Deem, het is nogal donker allemaal… dus nee ;) Ondanks dat ik het eerst maar onzin vond om zo’n blog bij te houden ben ik er nu toch wel blij mee. We zitten hier pas drie weken en ik vraag me nu al aan het eind van iedere week af, net voor ik dit ga typen, shit wat hebben we allemaal gedaan en gezien? En hoe ga ik het zo kort mogelijk opschrijven?!

Vanaf deze week heb ik waarschijnlijk een nieuw werkrooster! Vier dagen in de week ben ik op kantoor, waar ik twee dagen aan mijn schoolopdracht werk, en één dag in de week werk ik in een van de townships om de progamma’s van het Youth Centre te evalueren met de deelnemers. Dinsdag kwam Phili me om 12.00u ophalen (heerlijk zo’n ochtendje vrij) om naar Kayehlitsha te gaan. Phili is een social worker en regelt alles wat te maken heeft met het Youth Centre. Dinsdag heb ik de halve middag meegelopen met de GAP year students, zij zijn net klaar met high school en hebben nu een jaartje niets. Ze hebben zich vrijwillig aangemeld om mee te doen aan de programma’s, daarvoor moeten ze wel een intake doen om te kijken of ze ‘geschikt’ zijn . Toen wij aankwamen waren ze klassikaal op flap-overs (4 stuks!!) aan het schrijven wat ze het afgelopen jaar hadden geleerd van/bij Yabonga. Ik vond het heel vreemd om te zien dat het voornamelijk dingen waren die wij doodnormaal vinden en automatisch leren tijdens onze opvoeding zoals; respect hebben voor anderen, elke keuze die je maakt heeft consequenties, hygiëne, loyaliteit, samenwerken/delen met anderen, vertrouwen etc. Heel bijzonder om te zien hoe de GAP year students hierop reageerden, sommige vonden het heel moeilijk om hun zwakke kanten uit te spreken. Verder zijn deze studenten druk bezig met de aanmelding voor university’s want zij gaan nog verder studeren.
Terwijl ik daar in dat klaslokaal zat, op een plastic tuinstoel, had ik zoveel vragen die ik wilde stellen aan de studenten, ik heb echt heel veel zin om straks wekelijks een van hun te interviewen om erachter te komen hoe zij in het leven staan.

Daarna heb ik bij het ‘kringgesprek’ gezeten van de basisschool kinderen, omstebeurt vertellen ze hoe hun dag was ze beginnen met ‘Hello Achievers’, elke dag presteren ze namelijk iets; ze zijn weer bij Yabonga om te werken aan een betere toekomst. Hoe hun dag was verlopen komt echt recht uit het hart, best knap want er zitten wel gewoon 25 kinderen om je heen, zo had een meisje een vervelende dag want haar hart was gebroken en een van de jongens had een super dag want hij had pizza voor lunch gekregen van een vriend.In de children’s programmes van Yabonga is voeding en materiële bijstand opgenomen en dinsdag was net de dag dat gedoneerde spullen werden uitgedeeld. Ik schrok hier best wel van, de manier waarop het ging vooral… Een voorbeeldje; er waren 12 tandenborstels en 12 tubes tandpasta maar er waren denk ik een stuk of 25 kinderen, dat betekende dus dat niet iedereen een tandenborstel met tandpasta kreeg. De verdeling ging als volgt; kom naar voren als je een tandenborstel en tandpasta nodig hebt maar wees loyaal tegenover de andere kinderen, als er bij jou in huis 1 tandenborstel is dan krijg je er nu geen…. Kinderen die naar voren liepen voor een tandenborstel met tandpasta werden gewoon teruggestuurd naar hun plaats als de community mother wist dat iemand in huis wel een tandenborstel had. Dit vond ik echt zo bizar, vooral omdat ik net die ochtend zelf dacht ‘oh misschien moet ik maar even een nieuwe tandenborstel kopen deze week, hij is al aan het slijten’( nou dat heb ik maar even uitgesteld)
Nog even iets… de klaslokalen waarin de GAP year students en de kinderen de programma’s volgen zijn geen gewone klaslokalen maar containers, gesponsord door Yabonga Duitsland.

Vrijdag zijn we bij Mama Africa gaan eten, met onze oude huisgenoot Daan, dat was eigenlijk vorige week al de planning maar toen zat het restaurant het hele weekend vol… Ze zeggen dat als je niet naar Mama Africa bent geweest je niet naar Kaapstad bent geweest dus daar moesten we heen uiteraard. Echt een Afrikaans tentje, elke vrijdag speelt er een live bandje, wordt ook gewoon in rekening gebracht voor R15 dat is ongeveer €1,-, (sommige dingen zijn hier goedkoop maar de eerste levensbehoefte komen overeen met Nederland) maar daar kreeg ik dan nog wel even een privélesje drummen op zo’n Afrikaans geval bij en Daan een privélesje op een soort piano . Het werd wel weer meteen duidelijk dat ik zo Aritmisch ben als de pest en drummen best moeilijk is. Anyway, ik heb in ieder geval genoeg vlees op voor de rest van de week, spiesjes van krokodil, struisvogel, Kudu, Springbok en een worstje, maar het was echt lekker! Na Mama Africa zijn we nog even naar Longstreet geweest, konden we zaterdag fijn van bijkomen. Zaterdagmiddag zijn we de stad even ingelopen, goede timing, half uur later sloten de winkels. Gelukkig bleven de marktkraampjes wat langer staan dus hebben we daar maar rondgesnuffeld, daarvan gaat nog wel wat mee naar huis. Zaterdagavond hebben we bij Fat Cactus gegeten, een mexicaan, super leuk tentje. Zonder toeristen, de bedrijfsleider was dan ook erg nieuwsgierig hoe wij er terecht waren gekomen als Nederlanders. ( thanks to Linda, de collega van Daan). Zondag hebben we echt een super leuke winetasting gedaan bij Spier in Stellenbosch, met een Segway zijn we door de wijnlanden gesjeest met aansluitend een heerlijke wijnproeverij. Strakblauw, 25 graden en volle bak zon, gotta love the winters in Cape Town!

P.s. Jullie kunnen trouwens vanuit daar ook iets doen voor Yabonga aangezien het steeds moeilijker wordt om het jaarlijkse budget bij elkaar te werven. Doneren op mijn persoonlijke pagina; www.jodymarks.givengain.org. En dit geld komt echt heel erg goed terecht, ik zie het met eigen ogen.

Enne Bobbie, dankjewel voor je uitnodiging maar dat is inderdaad een beetje te ver… dan ben ik niet op tijd terug op stage maandag en dat zullen ze hier niet zo leuk vinden. Heel veel plezier alvast en wij eten wel een stukje taart als ik weer thuis ben, deal?!