Stempels verzamelen

Ola!

Leuk jullie reacties! Maak je over ons vooral geen zorgen, backpacken gaat ons prima af! We hebben echt zo'n vette reis, we zien, doen en maken zoveel mee in korte tijd, heel gaaf! De tijd vliegt wel voorbij moet ik zeggen...

Na twee dagen acclimatiseren in Cusco ( dat is nodig want die stad ligt op 3400 meter) was het 30 juli dan zover; de Inca jungle trail. Een trek van 4 dagen en 3 nachten door de jungle om één van de zeven wereldwonderen te zien. De donderdagavond ervoor zou er iemand van de organisatie naar ons hostel komen voor een briefing, uiteraard was de beste man te laat. Hij vertelde ons dat we per persoon 1 kleine rugzak mee mochten nemen en zowel zomer kleren als winter kleren (winter betekende in dit geval dus echt een trui, sjaal en jas), tussendoortjes, en de gebruikelijke dingen voor overnachtingen moesten inpakken. Aan het eind zei hij: allright see you tomorrow, 7.45u. Tomorrow?! Uhm vriend wij zouden 30 juli gaan ipv 29 juli. Maar in Peru maakt dat dus niet uit, de beste man antwoordde met de woorden oké no worries it will be fine. Your pick up is saturday 7.45u make sure you are ready. Okee dan.....
Daar stonden we dan na de briefing uur met z'n tweeën naar onze rugzakken te kijken: hier moeten kleren in voor vier dagen?! Hoe dan?! En natuurlijk niet te zwaar want je moet het allemaal zelf sjouwen.
Zaterdag 7.45u wij helemaal klaar voor de jungle, maar geen gids te bekennen hoor. 08.00u nog steeds niemand, Fleur begon zich al een beetje zorgen te maken:?misschien was het niet helemaal doorgekomen dat we zaterdags zouden vertrekken. Oké om 8.15u bellen we ze misschien kunnen ze ons dan nog komen ophalen. 08.15u allo allo Jody? Jaa hoor daar was de gids! Off we go.
Bij het busje kwamen de volgende twijfels... Is er überhaupt nog wel plaats voor 2? Jaa natuurlijk, beetje inschuiven op de achterbank en twee naast de chauffeur dan past het duh. Ik was zo aardig om me naar de achterbank te wurmen zodat Fleur gezellig naast de chauffeur kon zitten. Of ze hier heel blij mee was weet ik niet want Fleur kan de Peruaanse hitjes (lees panfluit) al niet meer horen. Panfluit hier, panfluit daar, daar wordt je toch niet goed van? Aldus Fleur. Hoe de rest van de busrit verliep hebben jullie al kunnen lezen in het vorige verhaaltje (zo gaat elk busritje hier) Na een dikke drie uur waren we op de top van de berg, even in een pakje hijsen en dan mountainbiken. Fleur's dag kon al niet meer stuk; alleen maar downhill. Onder het mountainbiken hadden we echt een super mooi uitzicht ( ja echt de bergen hier zijn mooi ), om daar echt van te genieten moest je af en toe flink afremmen want we vlogen redelijk hard die berg af. 'S middags hebben we geraft in een rivier. Mega leuk! Hoogtepunt was toch echt wel Fleur's val, dat gezicht van haar toen ze de boot uit viel was echt onbetaalbaar, helaas was de go pro net op dat moment leeg en hebben we hier dus geen beeld materiaal van voor in de aftermovie ;) ZO JAMMER.

Het eerste hostel waar we sliepen lag echt in the middle of nowhere, het tweede trouwens ook, er was geen warm water, geen verwarming (dat hebben ze nergens trouwens), geen WiFi en je telefoon had geen service, en ja dat hebben we overleeft. Gelukkig was het daar warm (in tegenstelling tot Cusco waar het s nachts onder nul is) dus was het een kwestie van even bikkelen onder de douche. Je sliep in totaal met vier mensen op een kamer, wij waren very lucky want onder het mountainbiken hadden we een Nederlands stel leren kennen, Nathan en Manon uit de nieuwe polder, en dat klikte gelijk dus wij hebben alle nachten met z'n vieren een kamer gedeeld. Eigenlijk deden we heel de jungle trail met z'n vieren. Het derde en laatste hostel was in een ontwikkelder dorp dan de voorgaande twee en had warm water en zelfs WiFi!
Dag 2 van de jungle trail: wandelen, ongeveer 8 uur lang. Uphill, downhill, en plat. Onderweg hebben we de grootste lol gehad met z'n vieren dus dat lopen viel best mee. Het uitzicht was wederom super mooi. Ohja onder jungle moet je in dit geval verstaan: weinig tot geen dieren, veel fruit, watervalletjes, rivieren, bomen. Onderweg naar boven waren er twee Monkey Houses, er was al verteld dat je goed op je spullen moest letten want de apen pakken alles af. Wat bleek nou bij het eerste huisjes, de aap zat vast aan een touwtje! Held dat ik ben dacht wel even een vette foto van dat beest te kunnen maken, na 5 minuten vond meneer aap het wel welletjes geweest en griste in 1 sec m'n telefoon uit m'n hand. Ik dacht echt nooooo fuck daar gaan we, die aap smijt hem zo de jungle in. Maar nee, ik denk dat ie dacht jackpot, hij hield hem heel stevig vast. Nadat onze gids tien minuten tegen hem had gepraat en gezegd had dat 'mama' wegging liet hij hem vallen, pfieeeeuw. Bijna aan het einde van de wandeling moesten we een rivier oversteken, de Peruanen hadden geen zin om een brug te bouwen dus we moesten twee aan twee in een soort cable car het water over. Twee Peruanen trokken aan een touw zodat je vooruit kwam. Bij het eindpunt van de tweede dag waren de hotsprings: de keuze was reuze, of 40 min chillen en dan nog een uur wandelen of 2 uur chillen en met een taxi naar het hostel. Uhm dat was dus niet moeilijk: de taxi. Super chill om na een lange dag wandelen in zo'n hotspring te stappen, nog chiller was het feit dat daar WARME douches waren. Snel shampoo gekocht bij de plaatselijke marktkraampjes en douchen maar. Geen koude douche voor ons die avond, GENIETEN.
Dag 3 begon met ziplinen, als je dat erbij boekte skipte je mooi drie uur wandelen. Het ziplinen was iets minder spectaculair dan we verwacht hadden, hij ging niet zo hard, bij Fleur al helemaal niet die moest zichzelf drie keer naar het eind trekken dus voelde de volgende ochtend haar buikspieren. We konden niet helemaal aan het wandelen ontkomen, we moesten nog 3 uurtjes. Ook die drie uurtjes waren prima te doen, we liepen langs het spoor (dit klinkt gevaarlijker dan het was) Die gids was trouwens wel chill want hij zei iedere keer hoelang we moesten lopen tot we een stop hadden maar meestal waren we er al als zijn tijd pas halverwege was. Best grappig trouwens, met het mountainbiken fietsten we vooraan maar ook met het wandelen liepen we aan kop. Best sportief landje hoor dat kikkerland van ons.
Dag 4 Machu Picchu time! De wekker stond om 03.00u, even snoozen en dan hop eruit, om 03.45u liepen we naar de poort van de Machu Picchu, dat was ongeveer een half uurtje lopen. We moesten er zo vroeg uit omdat we de zonsopgang op Machu Picchu gingen bekijken. Natuurlijk hadden wij weer gemist dat de poort pas om 05.00u openging... Maar daardoor stonden we wel vrij vooraan. Voor de hike van 1700 traptreden (en geen echte trap, ongelijke treden van rotsblokken ofzo) stond 1 uur, wij waren met z'n viertjes in 50 min boven #winning. Dáár ging de poort pas weer om 06.00u open... Volgens onze gids hadden we 20 min om even wat foto's te maken en daarna begon de rondleiding. Na de poort moest je nog een klein stukje lopen en daar was ie dan: de Machu Picchu! We waren er bijna helemaal alleen (ja oke met de eerste 100 mensen maar dat is niets, vier uur later was het net de Efteling in de vakantieperiode: een grote mierenhoop ban mensen), zo gaaf!! De helft van de rondleiding hebben we gemist want na een half uur dachten we ineens ohja we hadden 10 min geleden bij het meetingpoint moeten zijn. Het belangrijkste hebben we wel gehoord: de Machu Picchu is zonder cement gebouwd en helemaal boven op de berg omdat daar de stenen al lagen en het licht schijnbaar perfect valt voor de inka's. Over het licht gesproken, de lichtstralen net voor dat de zon op kwam waren echt heel vet en bijzonder om te zien. Na de rondleiding hadden we vrije tijd; de eerste beste steen die er enigszins comfortabel uitzag hebben we gepakt en zijn we vervolgens een uur op blijven zitten, heerlijk in het zonnetje. Rond half 10 vonden we het wel mooi geweest en zijn we weer naar beneden gegaan en gaan lunchen. Manon en Nathan hadden de trein terug naar Cusco van 14.00u, wij van 22.00u dus we moesten ons nog aardig wat uurtjes vermaken in het dorpje. We hebben een super lekkere massage gehad, (we dachten die kunnen we vast goed gebruiken aangezien we twee dagen later de Rainbow Mountain gingen doen) de inka massage, een combinatie van 3 verschillende inclusief hot stone; die was genieten!!! Naderhand zijn we van terras naar terras gehopt en hebben we heerlijk gegeten bij een Italiaan. Jaaa we hebben ook gewoon Peruaans eten op, met de jungle trek bestond het ontbijt uit: wit brood met jam, de ene keer met de keuze uit scrumbled eggs, pancake of fruit salad de andere keer scrumbled eggs of pancake en de laatste dag was het een ontbijt uit een tasje met een broodje kaas die smaakte als rubber (kaas maken hebben ze hier iig niet uitgevonden), een pakje drinken, een koekje en een banaan. Net een schoolreisje! De lunch bestond uit: quinoa soep en rijst met vlees/kip en het diner bestond uit: zie lunch. Ik moet eerlijk zeggen, het eten was goed die dagen. Als we zelf kunnen kiezen wat we eten, eten we eigenlijk altijd westers. Geen idee of ik dit al gezegd heb maar in Cusco hadden we dus een mega leuke Spaanse tapasbar ontdekt.

Wonder boven wonder hebben we geen spierpijn gehad van de jungle trek, onze benen voelde alleen wat zwaar.

We kwamen midden in de nacht aan in Cusco dus zijn meteen ons bed ingegaan. De dat erna was wasdag, regeldag en kookdag. Manon had ons helemaal lekker gemaakt dat ze de was heel netjes en gestreken afleveren. Bij ons was dat helaas niet het geval. We hadden de was om 11.00u afgegeven en hadden afgesproken het om 19.30 weer op te halen. Om 19.30 was de was nog niet klaar, uur later zei de beste man. Wij daar weer een uur later, nog steeds geen was klaar. Wij lichtelijk over de zeik want we moesten weer midden in de nacht opstaan dus we moesten echt die dag nog de was hebben én we hadden met Manon en Nathan afgesproken om nog even een borrel te doen want zij gingen terug naar Chili (Manon heeft daar een semester gestudeerd) en wij gingen ook weer door. Regeldag betekende het regelen van de bus van Cusco naar Puno en onze vliegtickets naar Mancora in het noorden van Peru: het eindpunt van onze super vakantie. Aan het eind van de middag hadden we nog een Peruvian Cooking Class, super leuk!! Vooraf zijn we alle ingrediënten gaan halen op de plaatselijke markt waar we ook nog wat achtergrond informatie kregen. Tijdens de les hebben we pisco sour gemaakt, quinoa soep (verrassend hè, maar echt een heel lekkere), chicken in yellow chili en bonbons. Top menuutje! Gaan we thuis ook proberen in elkaar te flansen hebben we besloten.
Na één dagje rust te hebben gehad werden we om 03.15u opgehaald voor de Rainbowmountain, ofja dat dachten we. Dat werd natuurlijk ook weer 03.45u voordat er werkelijk iemand was. Midden in de nacht opstaan, een smalle weg met zieke afgrond, s ochtends zo ongeveer doodvriezen en 18 km hiken (dat voelde ik dus wel in m'n kuiten) met de top op 5100m ben je meteen vergeten als je boven bent. Dat uitzicht is TE GEK. WAUW wat een berg. Bizar dat dat gewoon puur natuur is. Aan de hoogte zijn we inmiddels redelijk gewend, al was dit het hoogste en kregen we lichte hoofdpijn toen we weer terug gingen. Maar nothing on the hand, gewoon flink water drinken is de beste remedie. Vroeg in de avond waren we weer in Cusco waar we snel een douche hebben gepakt en vervolgens in de nachtbus naar Puno zijn gestapt, die bus was echt stervens koud volgens mij was er iets niet goed met de airco want toen ik wakker werd lag er ook allemaal water op de vloer. 'S Ochtends zijn we meteen door gegaan met een tourtje naar de floating islands heel leuk om te zien: eilandjes van gemaakt van bamboe waar nog echt stammen op leven. De eilandjes drijven echt, over het algemeen is het water daar vrij rustig maar soms ook niet en dan kan het zijn dat ze ineens in Bolivia liggen want dat ligt aan de ander kant van het Titicacameer maar dan hebben ze dus een probleem want ze hebben geen Boliviaans paspoort, überhaupt geen paspoort. S middags vaarden we naar ander eiland, waar we wéér naar boven moesten lopen, genoeg uphill gehad dachten wij maar er is echt geen ontkomen aan. Daar hebben we echt een heerlijke lunch gehad met verse vis en (tromgeroffel) jawel rijst. Ook hier kregen we weer wat achtergrond informatie: ze droegen allemaal speciale kledij, single mannen hebben een witte riem om en getrouwde geloof ik een rode en ze doen nog iets met hoeden, voor de vrouwen is er ook zoiets. Toen we naar benden liepen liep er een Nederlandse vrouw alleen maar te klagen, och wat had ze het toch zwaar blabla. Fleur snapte niet wat dat mens te klagen had we liepen immers bergafwaarts met een super mooi uitzicht. Het enige wat er te klagen viel was dat er geen terras was en een glas rosé.

De dag erna hadden we de dagbus naar la paz Bolivia, waarbij we lopend de grens over zijn gegaan. Normale gang van zalen, gaat sneller dan met de bus (het was ook maar 300m lopen) Vervolgens moesten we in bolivia de zee oversteken met een bootje en hoe! Met z'n vijftienen in een inimienie bootje, de bus ging op iets wat leek op een pontje, het dreef in ieder geval. Aan de overkant kwamen we Sam en Aden weer tegen die hadden we ook met de jungle trek leren kennen. Zij sliepen in hetzelfde hostel in la paz dus daar hebben we 's avonds gezellig mee geborreld. Zondagochtend 7.30u werden we opgehaald voor death road, in het Spaans klinkt ie veel leuker: Ruate de la Muerte (spelfouten voorbehouden), lekker dagje mountainbiken! Death road is gemaakt door gevangenen, heeft echt een zieke afgrond en is 2 a 3 meter breed. Inmiddels hebben ze een nieuwe weg maar jaarlijks gaan hier nog 1 a 2 mensen dood. Vroeger vielen er hele bussen van de cliff af. Onze gids vertelde onderweg ook nog op een aantal punten wat er was gebeurd. Zo was er een punt waar hij iemand uit zijn groep voor 10 minuten kwijt was: die bleek twee meter (gelukkig maar zo weinig want ze konden hem nog pakken) naar beneden gevallen te zijn en 2 minuten knock out te zijn geweest. Bij ons in de groep was ook iemand gecrasht maar die viel gelukkig naar de kant van de het en heeft alleen pijn aan z'n pols en been. Op een ander punt was een hele bus over de rand gereden en waren in 1 klap 64 mensen dood. Als je dat zo hoort en ze zeggen daarna dat er nog Bolivianen zijn die zo af en toe die weg gebruiken dan vraag je je toch echt af of ze wel goed zijn in hun hoofd. We hebben echt een super leuke dag gehad en lagen ook vroeg in bed.

Vandaag, maandag, hebben we La Paz verkend, de hoogste stad van de wereld. We hebben eerst zelf een beetje door de stad gewandeld, op zoek naar een nieuwe rugzak voor Fleur (die begon na 1,5 al te scheuren) en een borstel voor mij want die was ik kwijt geraakt (ja hoe is het mogelijk hè) en in Peru borstelt blijkbaar niemand z'n haren ofzo.... Daarna hebben we een bezoekje gebracht aan de 'witches market' waar dode alpaca's aan het plafond of voor de deur hingen. Heel apart en ik weet nog niet waarom dat is. Ze offeren trouwens zowel in Peru als in Bolivia een heel eind weg. Veel is voor moeder natuur. Nou heeft moeder natuur natuurlijk ook wel ff iets moois neergezet met die Rainbow Mountain. De straat naast de witches market was trouwens de Gamma, daar stonden de gootstenen en wc potten gewoon op straat. S middags hebben we de gondel gepakt waarmee je uitzicht hebt over de hele stad. La Paz is eigenlijk best wel een lelijke stad maar het uitzicht vanuit de gondel was wel gaaf. We hebben drie verschillende gondels gehad en met de laatste kwamen we ook nog over de villa wijk van La Paz heen. Uiteindelijk moesten wel nog wel even haasten om op tijd in het hostel te zijn om onze spullen te halen en naar het busstation te gaan. We hadden het verkeerde adres doorgegeven aan de taxichauffeur maar gelukkig kwamen we daar halverwege de rit achter (het was mega druk namelijk dus we vroegen ons al af of we het überhaupt zouden halen) en zijn we snel de taxi uit gesprongen en verder gelopen. En al vervloeken we inmiddels alle straten die omhoog gaan (heeft weinig zin want dat is bijna overal zo) vanmiddag waren we toch verrekte snel bovenaan. In Bolivia lopen ze vooralsnog allemaal precies op schema en wij waren er ook precies op tijd.

We sliepen de afgelopen twee nachten trouwens in een dorm (kon ook niet anders), was mijn eerste keer en Fleur's tweede keer. Was prima te doen, alleen één nadeeltje; je moet alles continue op slot doen en je kan je shit niet uitstallen.

We zitten nu dus in de nachtbus naar Uyuni, Fleur heeft er een slaappil in gegooid dus die ligt al voor pampus. Ik kan helaas nog niet slapen want een paar stoelen achter mij is iemand een boom aan het omzagen... Anyway als we morgenochtend aankomen boeken we meteen een 3 daagse tour naar de zoutvlaktes. We hebben besloten dat we de tour eindigen in Chili zodat we daar ook nog een klein stukje van mee kunnen pakken: San Pedro de Atacama en Arica. Op de zoutvlaktes gaan we weer back to basic, dus we zijn weer een paar dagen van de radar. Spater bis laterrrrrr!

Nog wat losse dingetjes;
Peruaanse muggen, wat een ontzettende kutbeesten, heel de jungle zat er vol mee. Je voelt ze niet prikken maar je hebt daarna wel een mooi bultje met een rood puntje in het midden die jeukt als een gek. We waren al gewaarschuwd dat er veel muggen zaten en dat we deet op moesten spuiten én dat we niet meteen moesten krabben als we gestoken waren want dan heb je kans op infecties. Die verrekte deet werkt dus voor geen meter hier, onze benen zien rood van de muggenbulten.
Met het mountainbiken op death road waren ze er weer, dit keer alleen voor mij. Ik word echt helemaal leip van de jeuk, gelukkig is het in Uyuni te koud voor die beesten.

Foto's uploaden is te veel werk aangezien we geen laptops bij ons hebben, sorry.

Volgens mij ben ik nog de helft vergeten op te schrijven maar het is alsnog een heel verhaal geworden sorry.

Ohja deze nachtbus heeft wel WiFi die werkt dus ik ben benieuwd of ie dit bericht ook plaatst!